This post is also available in:
Deutsch (Duits) 
English (Engels) 
Français (Frans) 
Español (Spaans) 
Português (Portugees, Portugal) 
Italiano (Italiaans) 
polski (Pools) 
Русский (Russisch)
[Met dit artikel open ik de categorie “Meld transferpassagiers”. Ex-rokers die nu stomen en hun gezichten willen laten zien, worden uitgenodigd om hun eigen verhaal te vertellen. Mailt mich einfach an!]
Niet meer roken? Het onderwerp was voor mij zo door als een onderwerp kan alleen maar zijn. Ook het argument met het eigen falen in dingen die stoppen met roken lag jaren terug. Ik worstelde niet langer met mijn lot als frequente roker en het vooruitzicht dat ik er op een dag aan zou sterven. Ik had immers echt mijn best gedaan, was al een paar keer gestopt met het gebruik van verschillende methoden en had een onthoudingsperiode van enkele maanden achter de rug. Ik wist waarom ik altijd de weg terug naar de sigaretten heb gevonden: Niet vanwege fysiek ongemak of extreme “macht”, maar omdat ik echt iets miste, zelfs nadat deze symptomen grotendeels verdwenen waren. Onbewust probeerde ik het te vervangen door voedsel en dus nam elke poging om te stoppen met eten mijn gewicht toe – en toen ik weer was begonnen, nam het niet meer af. Niet erg motiverend om het nog een keer te proberen, maar ik ben erin geslaagd om in totaal zo’n 7 serieuze pogingen te doen – ik schrijf “over” omdat ik me de pogingen van voor de 40ste niet goed herinner.
Rook ik? Intellectuele en materiële rookstoppogingen
Wie al tientallen jaren rookt, heeft een ander uitgangspunt dan iemand in het midden van de jaren ’20. Mijn “verslavingsgeheugen” had veel tijd om zich te ontwikkelen. Ik kom uit een familie van rokers en herinner me vaderlijke vermaningen dat ik nooit moet beginnen met roken, omdat je er niet van af kunt komen – voorgedragen met een sigaret in je hand. Als hij alcohol had gedronken, had hij me er al eerder een aangeboden. Hoe dan ook, als ik eraan terugdenk: er was (en is) niemand in mijn familie die niet rookt. Op het schoolplein was roken het middel om “erbij te horen” en ongeveer 20 rokers behoorden al aan mij toe, zoals eten en drinken.
“Roken behoort niet langer aan mij toe” – dat was de hersenspoelformule van een sympathieke “Forentroll” die veel mensen hielp met hun mentale heroriëntatie in een vriendelijk rookstopforum. Ik probeerde het ook en volgde zijn suggesties om de innerlijke roker te visualiseren en haar te vragen wat ze “in plaats daarvan” kon accepteren. Helaas was ze nogal koppig met mij! 🙂 En na een paar maanden van onthouding, besefte ik dat ik ontslag nam: Ja, roken is van mij! Schandalig, schandalig, schandalig, levensbedreigend, maar feit!
Het zelfde was me al in 1998 overkomen toen ik de erste deutschsprachige Nichtraucher-Tagebuch startete. Ik was spontaan gestopt en had Alan Carr’s boek “Endlich Nichtraucher” ontdekt. Ook zijn methode is een nuttige “brainwashing”, waarbij men leert nicotine te introduceren als een “beest” dat liegt en rokers met valse voorwendselen bedriegt, ondersteund door de uiterst kwaadaardige sigarettenindustrie, en ze zo in ketens houdt. Alle positieve ervaringen met de sigaret moeten alleen en alleen worden teruggevoerd naar het vrijkomen van de stress, die wordt veroorzaakt door nicotinedeficiëntie. Bewijs: de eerste sigaret in de ochtend is bijzonder goed, want er werd niet gerookt tijdens de slaap en het nicotinegehalte daalde dienovereenkomstig.
Ik heb echt geprobeerd om de nieuwe, opstandige geest te cultiveren, schreef er bijna elke dag blogberichten over en motiveerde vele anderen om ook een nieuwe poging tot stoppen te beginnen. Na ongeveer drie maanden was het onderwerp voorbij, het “dagboek” was op en ik begon mijn eerste echte blog: Digital Diary – Vom Sinn des Lebens zum Buchstabenglück. Daar heb ik in juni 1999 opgemerkt:
Toen ik enige tijd na de voltooiing van het niet-rokers dagboek weer begon te roken, was dat de gebruikelijke domheid van verslaafden: Er was een ervaring van plezier, probeer te zien of het er nog steeds een is…….. Bovendien had ik veel gewicht gewonnen zonder meer te eten. Ik voelde me steeds ongemakkelijker in mijn lichaam. De longen waren echt hersteld, maar de extra kilo’s gaven me echt een zware tijd. En dat ondermijnde langzaam mijn antirookmotivatie. Ik realiseerde me dat mijn leven, zoals het is, het in wezen sedentaire leven voor de monitor, niet zo gemakkelijk te herstellen is door het weglaten van een geneesmiddel. De verslaving gaat gewoon over op andere stoffen – of wordt zelfs stofvrij, bijvoorbeeld door een workaholic te worden. Ik had er nog meer discipline tegenaan moeten zetten: om het eten te problematiseren zoals voor het roken, om regelmatig te sporten, om bewust balans, fitnesscentrum, joggen, massage, sauna te organiseren – maar daar was en ben ik niet klaar voor en ben ik er niet klaar voor. Ik wil gewoon niet zozeer rond mijn gemoedstoestand draaien, het verveelt me en ik kon nooit veel energie steken in dingen die me boren.
Dat klinkt gelaten, maar in de nasleep ben ik eigenlijk begonnen met de poging om mijn leven ingrijpend te veranderen. Ik verhuisde naar het platteland (en na twee jaar terug naar Berlijn), ontdekte sauna en fitnesscentrum, ontdekte af en toe problemen met mijn eetgewoonten, beoefende yoga en begon een nieuwe poging tot stoppen: nu vernederd wat betreft de “spirituele methoden”, wilde ik het maken met Nikotintabletten. Hiermee werd de “kracht” in grote mate in het hoofdstel behouden, maar toch ontbrak er elke dag, ook na weken en maanden, iets aan mij. Wat voor de hemel?
De blootstelling van het nicotine beest is ook een leugen
De nicotinepillen gaven me nieuwe, essentiële inzichten over de aard van mijn verslaving. In de bijsluiters stond dat je tot 15 tabletten per dag moest nemen, maar het lukte me met veel kleinere hoeveelheden, met “tablet brokken”! Vergeleken met de rooktijd had ik de nicotine-input teruggebracht tot een tiende en voelde me er goed bij. Het “beest” was veel onschadelijker dan ik had gedacht! Maar toch: ik miste iets, ongeacht de dosis: namelijk de vele rookrituelen, waarmee ik mijn dagelijks leven heb gestructureerd en “geanimeerd”. Om iets in mijn hand te houden, om er naar believen op te zuigen, om bij bepaalde gelegenheden een sigaret te roken, voor koffie, na een maaltijd, terwijl ik bij elkaar zit. Daarnaast: In zo’n schrijf- en leesleven voor de monitor is inhaleren ook een “lichamelijke activiteit”, die ik zeker heb gemist. In plaats van altijd groentestokjes of fruit te eten, was het geen bevredigende vervanging.
Misschien een medisch inhalatietoestel? Ik keek om me heen om te zien waarvoor longpatiënten werden voorgeschreven en kwam een dure apparaatklasse tegen die ik nog nooit eerder had gekend. Helaas waren ze te groot en te duur, leken ze op ziekenhuizen en waren ze natuurlijk niet mobiel: geen echte oplossing! Ik had zelfs geen e-sigaretten op mijn scherm, geen wonder in 2006.
Uiteindelijk belandde ik weer bij de “Kippe”: zelf opgerold, ongeveer 30 per dag. Een immense hoeveelheid, die me niet goed deed. Mijn wallpapers vergeelde snel en de renovatie hielp maar kortstondig. Voordat ik bezoekers kreeg, moest ik ventileren en wierookstokjes aansteken. Tijdens het praten moest ik steeds vaker hoesten, anders nam de hoest toe en nam de conditie af. Om nog maar te zwijgen van de enorme bedragen die ik heb uitgegeven aan Tabak, bladeren en filters. Maar na alle mislukkingen kon ik er niet meer aan denken om te stoppen. Ik heb me neergelegd bij het feit dat ik een roker ben – wie wil er voortdurend in een clinch met zichzelf zijn?
December 2014: een normale dealeraanvraag
Omdat ik verschillende blogs draai, krijg ik vaak vragen van dealers of ik niet geïnteresseerd ben in een samenwerking. Dit was ook het geval in december, maar dit keer was het een onderzoek van een e-sigarettenwinkel in Berlijn. Ik wil niet met mijn blog deelnemen aan het affiliate programma voor e-sigaretten? Aangezien ik dergelijke programma’s van Amazon of Google heel af en toe gebruik, is deze vorm van reclame is niet vreemd voor mij, echter, meer dan “Peanuts” neem ik met het nergens mee, zorg ook nauwelijks om het.
Maar hey, e-sigaretten? Op de blogs van een onverbeterlijke roker? Past echter niet! Vreemd genoeg had ik in 2014 niets gemerkt van de groeiende stoomschepencultuur. Ik stelde nieuwsgierige vragen, die mijn tegengestelde geduldig en in detail beantwoordde. Het werd een dialoog die mij een nieuwe wereld liet zien en mijn hoop wekte dat ik nog steeds weg kon komen van sigaretten. Want wat ik wilde was niet “niet roken”, maar “gezonder roken” – en VAPORING leek precies wat ik zocht.
Natuurlijk was het de zelfexperiment dat me echt heeft overtuigd. Ik was van mijn sokken af, gewoon heel erg verbaasd dat ik gemakkelijk kon overschakelen op stomen zonder iets te missen! Men moet het comfortabel benaderen, zo wordt gezegd, dus een hele “pyro” rook, als de drang erna groot is. Maar ik was verbaasd hoe weinig deze drang was – ik kon zelfs stoom in plaats van rook bij deze gelegenheden en gewoon mijn wens vergeten!
Ik voelde al na een paar dagen de voordelen voor de gezondheid: geen hoesten meer, geen hoesten in de ochtend – en het gevoel veel vrijer en beter te kunnen ademen. Er is nog niet veel veranderd in termen van fitness – natuurlijk zit ik nog steeds te veel en kan ik “meer beweging” niet vermijden als het echt beter wordt. Ik ben pas in week 6 van de omschakeling.
E-politiek ontdekt: om te kotsen
Overigens ben ik al snel overgestapt van de slanke “Zigalikes” naar de beginnerssets in het grote Kubelschreiber-formaat: meer stoom, meer vermogen, betere “Flash”. Tijdens het zoeken naar informatie over stomen, vond ik niet alleen de kennis van stomen, maar realiseerde ik me ook met afgrijzen dat deze eenvoudige methode om op zijn minst al het vuil dat vrijkomt bij het verbranden van tabak niet geschikt is voor veel machtige belangengroepen. Niet echt een wonder als je bedenkt dat staten het geld van de belastingbetaler verliezen, dat tabaksbedrijven klanten verliezen, dat de farmaceutische industrie de gebruikers van speenmiddelen verliest als de stoom steeds meer rokers overtuigt.
Waar komen we aan? Dat mag niet! Er wordt dus gelobbyd om te zien wat het kan doen. Zelfs instellingen zoals de WHO (nu bijna uitsluitend gefinancierd door BigPharma) bekämpfen die E-Zigarette. En steeds weer wordt wilde informatie over het “gevaar van stomen” doorgegeven door de pers, die bij nadere inspectie geen enkele Basis heeft. Maar het blijft altijd welke opknoping….. Wie nog niet ontgoocheld is in de politiek, hoeft alleen maar te veranderen in stoom, om het te worden!
Maar dit is weer een ander verhaal, dat we allemaal nog enorm zullen opschrijven. Er zijn immers ook artsen en wetenschappers, die zich niet laten engageren voor minachtende belangenpolitiek, maar zur Förderung der E-Zigarette aufrufen. Ik ben nu al vijf weken aan het stomen en heb sindsdien slechts een paar “pyros” gerookt, zelfs niet voor dagen. Zoals veel beginners zit ik in de fase van het zoeken naar mijn favoriete vloeistoffen. Een, die smaakt als de in vroegere tijden gerookte zelf-gedraaide, zal ik niet vinden, want door verbranding smaakt tabak nu tijden anders dan in de stoom. Maar nu leer ik ontelbare nieuwe smaken kennen, zelfs ver weg van het onderwerp “tabak”.
De impuls voor deze essentiële verandering in mijn leven kwam van een aardige handelaar! Ik ben hem dankbaar dat hij het niet bij “Sorry, then just not” heeft gelaten, toen ik mijn afwijzing en scepsis over stomen uitsprak. Zonder deze intensieve maildialoog over “alles over stomen” zou ik niet veranderd zijn en zou ik nog steeds twee pakjes roken in drie dagen, als dat genoeg is….. Toen ik naar verschillende stoombootfora ging, ontmoette ik mensen op plaatsen die, om welke reden dan ook, dealers en elke samenwerking met hen afwijzen. Ik begrijp dat niet, want: wat zou de stoomschepenscène zijn zonder handelaren die alle spullen voor ons kopen?
Dit aspect is ook een onderwerp dat een eigen verdieping nodig heeft. Omdat er talloze onderwerpen op tafel liggen over stomen die de moeite van het bespreken waard zijn. Daarom ben ik na vier weken stomen met deze blog begonnen. Het heeft nog niet al zijn onderwerpen gevonden, maar het is nu duidelijk voor mij: het is gericht op mensen die geïnteresseerd zijn in het overstappen, niet noodzakelijkerwijs op de stoomboot scene. Omdat elke overdracht bijdraagt aan het feit dat het steeds moeilijker wordt voor het beleid met de ‘way regulation’? Ik wens mezelf dat alles, die de Dampfen bestrijden, in de vrienden- en kennissenkring steeds vaker op ‘geredde rokers? Ontmoeting, die werd stoomschepen en zeggen: Ja spin je dan?
Ik wil betrokken zijn bij de totstandkoming hiervan. En anders is stoom tevreden!
***
Meer overgangsverhalen:
-
- Vom Rauchen zum Dampfen – Volke’s Blog;
- Wie ich überzeugte Dampferin wurde – Katrin auf mered;
